

සෙනෙහස ඉල්ලා ලියතඹරා ළඟ
සෙනෙහස ඉල්ලා ලියතඹරා ළඟ හඬා වැටෙනවා මියෑසි කැළක් කපුරු මලක පෙති සිඳ බිඳ දැමුවා මලට වඩා විෂ බඹර තුඩක් වැහි කළුවර ඇති සැන්දෑ සමයක ...


දේව මන්දිරේ
දේව මන්දිරේ... වැතිරී බැතියෙන් පුදසුන අබියස ආයාචනා කරමි දැවෙන සිතේ සංකා සෝ දුක් නිවන ලෙසේ අපටම වෙන්වුණු අපගේ ලෝකය යදම් පවුරු ලා...


සිහිනයකි ඔබ නිහඩ මැදියම් රෑ
සිහිනයකි ඔබ නිහඩ මැදියම් රෑ නිදන නෙත් යුග සනසනා සිතුම් රැළි ඔබ තනිව සිටි වේලේ නිහඩ මා හද සනසනා ඉරකි ඔබ මට සඳකි ඔබ මට කිසිදු කිසි විට...


ඉස්සර මං ගිය පාසැල ඇරිලා
ඉස්සර මං ගිය පාසැල ඇරිලා පුංචි පැටව් පෙරහැරෙ එනවා හේවිසි ගහගෙන හූ හඞ දීගෙන ලන්ද පුරා දුව පැන එනවා මේ දරු දැරියන් නොදුටුව දෑසින් එක...


ඔබයි රම්ය සඳ කිරණ
ප්රේමයේ රුදුරු බව එයයි මිදි යුෂ යැයි රැවටී හලාහල විෂ බිව්වේ ඇයි මා… පෙම් දැල මැද පැටලී සුසුම් ලා මුලා වුනේ ඇයි මා… ප්රේමයේ මධුර බව...


මධුර ප්රේම කල්පනා
මධුර ප්රේම කල්පනා ගෙනේ විරහ වේදනා... අමතක වූ අතීතයක පත්ඉරු යලි පෙරළිලා... සිහින රටක මල් උයනක නෙතු රැහැනේ පැටළිලා... සුවඳ මලක...


ඔබ හා මෙමා අතිනත් අරන්
පද : විමලා රංජනී පීරිස් ඔබ හා මෙමා අතිනත් අරන් අපගේ ලොවේ තනිවු එදා ඔබ මා දෙපා දෑතින් බදා සිපගත් මෙදා සිහිවෙනවා සිපගත් මෙදා සිහිවෙනවා...


සෙනෙහස පුදා අම්මාවරුන් වගේ
සෙනෙහස පුදා අම්මාවරුන් වගේ දහදිය හෙළා මහ සාගරය වගේ ඔවදන් දෙවා අගනා මුතු මැණික් වගේ ඇති දැඩි කළා අප සමනළ පැටව් වගේ… අක්කණ්ඩියේ පොඩි කාලේ...


මිනිසෙකු පිට නැගි අසරුවෙකි
මිනිසකු පිට නැගී අසරුවෙකි ඒ බර ගෙයි වහලට බරකි පාන්දරින් පැරදුන ඒ මිනිහා හැන්දෑවෙත් අසු පිටට නගී.... හෙට මම ගෙදරට සුර සැප දෙනවා අද රෑ...


සිරියහනේ ලණු ඉහිරී
සිරියහනේ ලණු ඉහිරී... සුසුම් හෙළන රෑ... මකුළු දැලින් සිරි සිරියේ වියන් බඳින රෑ... යට ලීයෙන් නාරි ලතා මල් පූදින්නේ... යට ලීයෙන්...


කිරුළ මුතු ලිහී
කිරුළ මුතු ලිහී සර සර හඬින් වැගිරෙනා සුළු මැදුම් දෙතිත පැටලී ගිගිරි වැලපෙනා නටනවා නොවෙයි වැහැරුණු දෙපා වෙව්ලනා තන තන තාන තම් දෙනා තන...


ළා සඳ එළියේ නා පෙති හැලිලා
ළා සඳ එළියේ නා පෙති හැලිලා නා මල් සුවඳයි විහිදෙන්නේ මා දිවි රැය සුවඳින් මල් පුබුදා සඳදිය ඉල්ලයි හිමි සඳුනේ.. මවත් ඔබයි මගේ පියත් ඔබයි...


මිනින්දෝරු කන්තෝරුවේ මුලාදෑනි ටික
මිනින්දෝරු කන්තෝරුවේ මුලාදෑනි ටික සුදු බණ්ඩි මගේ නිදා ඉන්න ඉඩම මනිනවද ඈ ඇහැ ඇරේවි යන්න හොදයි දංවැල් අරගෙන තරහ අවසරයි යනවද දංවැල් අරගෙන...


කන්ද කෙන්ද කරනු පිණිස
කන්ද කෙන්ද කරනු පිණිස කන්දට ගරහාලා කෙන්ද කන්ද පාමුල සිටියලු තනි වීලා අන්ද මන්ද ගන අඳුරේ කෙන්ද පටලැවීලා කන්ද කඩා වැටේ සිතූ කෙන්ද බලාපල්ලා...


ඇය යන්න ගියා මැකිලා
ඇය යන්න ගියා මැකිලා වන සිරසක තුරු සෙවණැලි අතරේ ගී ගයමින් හිඳ මා තුරුලේ ඇය යන්න ගියා මැකිලා පිනි කඳුළක් මල් පෙති අග තවරා මීදුම්...