ස්නේහයේ නගරයයි
පද : හේමසිරි ගුණතුංග ස්නේහයේ නගරයයි සිත මගේ මාවතක් හෝ නොවූ රාගයේ වන්දනාවේ ගිහින් එන්න ආසයි මටත් කොයි ඉසව්වේද ඒ මෙත් පුරේ යෞවනේ නිල් නුවන්...
කවුරුවත් නෑ... කවුරුවත් නෑ
පද : හේමසිරි ගුණතුංග කවුරුවත් නෑ... කවුරුවත් නෑ එගොඩට යන්නට-එගොඩට යන්නට ඉරගල වැටිලා ඉවුර දෙපැත්තේ අඳුර ගලනවා පාරුව ඇතුළට ලන්තෑරුම...
මගේ පුංචි රෝස මලේ
මගේ පුංචි රෝස මලේ මමයි නුඹේ වියපත් බඹරා නුඹ හීනෙන්වත් නොදකින කුමරා... කළුවර රෑ සඳක් වගේ අහසේ නුඹ ඉන්නවනම්... ආසයි මම නොකී කවිය නුඹට...
හන්තානට පායන හඳ
හන්තානට පායන හඳ ලස්සනයිද කියන්න... මා නොදකින ඒ පුර හඳ ඔබට හැකිය දකින්න... අඳුරු ලලා වහිනා කල සරසවි බිම තෙමෙන්න... කුඩේ යටින් ඔබ යන කල...
ආදරයේ උණුසුම ළඟ
පද : විජයසිරි අමරතුංග ආදරයේ උණුසුම ළඟ දුක දැනෙන්නෙ නෑ දුක් කරදර නැති දවසට දුර පෙනෙන්නෙ නෑ ජීවිතයේ හැමදාමත් සැප රැඳෙන්නෙ නෑ සිනහවෙවී...
රකිනා දිවි සිට වග වැලහින්නේ - දඬුබස්නාමානය (1995)
රකිනා දිවි සිට වග වැලහින්නේ බැවිනා කිරිපොවමින් ඔහු යන්නේ ලකුණා පෙරපිං නැති බව දන්නේ රැක්නා දිවි මෙම ලෙස කුමරුන්නේ සදා පුරය කරනෙමිනි...
ආල වඩන සුවඳ සබන්
ආල වඩන සුවඳ සබන් තනන ලියේ මාළිගාව සේ සුවිසල් ෆැක්ටරියේ දෑල ගලන දාඩිය උල්පත සරියේ ආල වඩන රුව කොයිදෝ සුන්දරියේ මීරි තෙපුල් නැති දත උල්...
මලක් වුණේ ඇයි නුඹ මට
මලක් වුණේ ඇයි නුඹ මට ජීවිතයට සුවද සලන.. එනමුදු සිප ගන්නට තහනම්.. විලක් වුණේ ඇයි නුඹ මට ජීවිතයට සිසිල ඉසින.. දිය දෝතක් බොන්නට තහනම්.....
මට ගමට එන්න ගමට එන්න
මට ගමට එන්න ගමට එන්න කුරුළු පිහාටුවක් එවන්න පොඩි මල්ලි අතේ අනේ අම්මෙ කුරුළු පිහාටුවක් එවන්න...// මුළු නුවරම ගිනි ගත් සැණකෙළියයි හිස...
වළා අතුළ සිරි යහනේ - දළ රළ පෙළ
වළා අතුළ සිරියහනේ උණුසුම් හිරු කෙඳි පොරවා, ඉන්ද්‍රචාප කුමාරයා.... නිදා වැටෙනවා මල් සුඝන්ධයෙන් නැළවෙන ලතා මඩුල්ලේ ලැගගෙන රෑන් රෑන්...
ඇය යන්න ගියා මැකිලා
ඇය යන්න ගියා මැකිලා වන සිරසක තුරු සෙවණැලි අතරේ ගී ගයමින් හිඳ මා තුරුලේ ඇය යන්න ගියා මැකිලා පිනි කඳුළක් මල් පෙති අග තවරා මීදුම්...
ළඳුනේ
ළඳුනේ // ඔබේ දෑස දැකගත්තෙමි සැඳෑ කලෙක ළඳුනේ.. දෙනෝදහක් අතගත්තද සැමියකු නැති ළඳුනේ..... නෑයෙක් නෑකම නොකියන වීදි සරණ ළඳුනේ තෙල් මල්...
