ඉස්සර මං ගිය පාසැල ඇරිලා

ඉස්සර මං ගිය පාසැල ඇරිලා

පුංචි පැටව් පෙරහැරෙ එනවා

හේවිසි ගහගෙන හූ හඞ දීගෙන

ලන්ද පුරා දුව පැන එනවා

මේ දරු දැරියන් නොදුටුව දෑසින්

එක දරුවෙක් තනිවී එනවා

ගහකොළ සෙලවී ඔහු දෙස බැලුවා

බිම්මල් හිනැහී හිස වැනුවා

ඒදඞු මංකඩ තිත්ත පැටව් රැළ

ඔහුගේ සුවඳට ඉව කෙරුවා

මේ විසිතුරු හැර කොතැනක යන්නද

පුංචි දෙපා එකතැන රැඳුණා

ඉර මල පිපිලා දොඹ ගහ මුදුනේ

නෙළුම් රටාවකි තණ ගොල්ලේ

නීල කොබෙයි රැල පේලි සැදී හිඳ

මුතු ඇහිඳියි මදටිය ගාලේ

ගිනි මද්දහනේ කුසගිනි නොදැනී

තාමත් ඔහු මේ වන නිල්ලේ

පොත් පිටු අතරේ නොරැඳෙන දෑසින්

වන වදුලේ අසිරිය දකිනා

ගම් දරුවන් මැද මේ දරු පැටියා

මගේ නෙතට කඳුලක් නැඟුවා

ඔහුට මුවාවී පාසැල් යන්නේ

මා දැයි නිකමට මට හිතුණා

සම්පුර්ණ ගීතයටම පාදක වී ඇත්තේ කුමාරදාස සපුතන්ත්‍රී ගායන ශිල්පියාගේ ළමා කාලයයි. කුඩා කාලයේ ඔහු ගතකල සුන්දර ළමා විය, කෙළිදෙලෙන් පාසැල ආ ගිය හැටි, පරිසරය සමග කාලය ගත කල හැටි ගීතය පුරාවට විස්තර වේ. එතුමා පවසන ආකාරයට ගීතය රචනා කිරීමට පහත සඳහන් සිදුවීම පාදක වී ඇත.

"උසස් අධ්‍යාපනය සඳහා කොළඹ යන මම නිවාඩුවට ගමේ ගොස් නිවසේ ඉස්තෝප්පුවේ හාන්සි පුටුවක වාඩි වී ඉදිරිපස බලා සිටිමි. වේලාව දහවල් දෙකට ආසන්න ය. පාසල් නිම වී නිවෙස් බලා යන දරු දැරියන් ගේ හඬ දුර තියාම මට ඇසේ. පාරේ ඇති ටින් බෙලෙක්කවලට පා පහර ගසමින් දිය කඩිතිවලට කැට කැබැලිති විසි කරමින් කෙළි සිනා හඬ නංවමින් ඔවුන් එන අසිරිය පුංචි පෙරහැරක් මෙනි."