සෙනෙහස ඉල්ලා ලියතඹරා ළඟ
සෙනෙහස ඉල්ලා ලියතඹරා ළඟ හඬා වැටෙනවා මියෑසි කැළක්‌ කපුරු මලක පෙති සිඳ බිඳ දැමුවා මලට වඩා විෂ බඹර තුඩක්‌ වැහි කළුවර ඇති සැන්දෑ සමයක ...
සෙනෙහස පුදා අම්මාවරුන් වගේ
සෙනෙහස පුදා අම්මාවරුන් වගේ දහදිය හෙළා මහ සාගරය වගේ ඔවදන් දෙවා අගනා මුතු මැණික් වගේ ඇති දැඩි කළා අප සමනළ පැටව් වගේ… අක්කණ්ඩියේ පොඩි කාලේ...
දම් පාටින් ලා
දම් පාටින් ළා සඳ බැස යනවා ආකාසේ රන්වන් පාටයි සමුගෙන යන්න මගෙන් තව මොහොතයි නොදොඩා ඉන්නේ ඇයි දම් පාටින් සඳ මුහුණ පෙනෙනවා වෙන් වී යන...
කන්ද කෙන්ද කරනු පිණිස
කන්ද කෙන්ද කරනු පිණිස කන්දට ගරහාලා කෙන්ද කන්ද පාමුල සිටියලු තනි වීලා අන්ද මන්ද ගන අඳුරේ කෙන්ද පටලැවීලා කන්ද කඩා වැටේ සිතූ කෙන්ද බලාපල්ලා...
ඇය යන්න ගියා මැකිලා
ඇය යන්න ගියා මැකිලා වන සිරසක තුරු සෙවණැලි අතරේ ගී ගයමින් හිඳ මා තුරුලේ ඇය යන්න ගියා මැකිලා පිනි කඳුළක් මල් පෙති අග තවරා මීදුම්...
