දෑස නිලුපුල් තෙමා
දෑස නිලුපුල් තෙමා කඳුළු මුතු වැල් සලා දෙතොල සුසුමින් පුරා ඉකිබිද හඬනු මල් මාලියේ... නිහඬ හදවත් පොතේ ලියැවුණු සොඳුරු ගී වැල් නැතේ මා තැනු...
මේ පාලු සීත රාත්‍රියේ
මේ පාළු සීත රාත්‍රියේ.. කියාදෙන්න රහසින්.. ප්‍රේමය නම් කිමැයි කියා...// නිදිමත තරුකැට කඩාවැටේ.. ඉඩදී අඳුරට අහස්තලේ... සඳ මල මිලිණව බලා...
බෝ මළුවේ මල්
බෝ මළුවේ මල් සුවඳක පැටලී අම්මා පෙව් කිරි සුවඳ ගලා එන්නේ සුපුරුදු උණුහුමකට සිත ඈදී ගේ දොර සෙල්ලම් පිටිය මතක් වෙන්නේ දං බෝවිටියා කැලේ...
