මං ආසයි හිනාවෙන්න
මං ආසයි හිනාවෙන්න ජීවිතයම ඔබත් එක්ක නොවරදවාම ඔබ එන විට සිනා මලක් අරන් එන්න මං ආසයි යාළු වෙන්න ජීවිතයම නුඹත් එක්ක නොවරදවාම ඔබ එන විට ...
මුළු හදින් මම ඇයට පෙම් කොට
පද - එඩ්මන් ජයසූරිය තනුව - කුලරත්න තෙන්නකෝන් මුළු හදින් මම ඇයට පෙම් කොට අනාගත පෙම් සිහින මැව්වෙමි මගේ සොඳුරිය වෙනත් කෙනෙකුට අයිති වුණු...
හෙමින් සැරේ පා නගනා දුවේ හර්ෂණී
හෙමින් සැරේ පා නගනා දුවේ හර්ෂණී සිනා සිසී දඟ කරනා දුවේ හර්ෂණී ජීවිතයේ මාළිගව සතුට පුරා දී මනාව වාසනාව මට ගෙනාව කැකුළු සුවඳ කිරි සිනාව ...
සියාතුවේ මා මිතුරේ
සියාතුවේ මා මිතුරේ අඳ කුඹුරට ආල වඩන සියාතුවේ සියාතුවේ මා මිතුරේ සැදුවා පැලපත සත්තයි නුඹේ අතින් ලැබුණා බැත පෙර කන්නේ බුසල් බරින් ...
ආයෙමත් ආදරෙන්
පෙනෙන නොපෙනෙන දුරක ඉඳන් නුඹ ඇවිත් සිත ළඟට හොරෙන් ආවාට නොකියාම ජීවිතෙන් නවතින්න හිතුවාද ආයෙමත් ආදරෙන් දකින හිමිවන හීනේ නුඹ කොතැන හිටියා ...
ගීයක් ලියන්නේ කෙසේදෝ
ගීයක් ලියන්නේ කෙසේදෝ කාටදෝ කා ගැනදෝ // ගීයක් ලියන්නේ කෙසේදෝ පෑනයි පොතයි මාගෙ හිස් වූ හිතයි නින්දෙන් වගේ අඩවන් වූ නෙතයි // සිතෙන්දෝ...
ඔබේ සිනා ළඟ නෙත නැවතුනු දා
ඔබේ සිනා ළඟ නෙත නැවතුනු දා ඔබේ කතා ළඟ සිත නැවතුනු දා ප්‍රේමය හැදින්නෙමි // මේ ලෝ තලයේ // කුමටද උපමා ඉතිහාසයේ උන් ප්‍රේමවන්තයින්ගෙන්...
ගිනි මලක්
තනුව : ලලිත් වික්‍රම ගිනි මලක් පිපුණාය දොරකඩ වරක් නොව තව වතාවක් සඳක් සේ දිළිසුණා පුරපස පිපුණි දොරකඩ රන් මලක් මදහසක් දිලිසීය මුව අග ...
සෙනෙහස ඉල්ලා ලියතඹරා ළඟ
සෙනෙහස ඉල්ලා ලියතඹරා ළඟ හඬා වැටෙනවා මියෑසි කැළක්‌ කපුරු මලක පෙති සිඳ බිඳ දැමුවා මලට වඩා විෂ බඹර තුඩක්‌ වැහි කළුවර ඇති සැන්දෑ සමයක ...
ඔබ පෙම් කරනා ඔබේ කුමාරී
ඔබ පෙම් කරනා ඔබේ කුමාරී ඔබට ආදරේ කියනා අයුරින් පෙර දවසක මා පෙම් කරනා සඳ මටද ආදරේ කියා තිබේ... සාගර වෙරළේ සොඳුරු සෑඳෑවක රඟහල කෙළවර...
මල් මිටක් තියන්න
මල් මිටක් තියන්න ඔබ අතේ මට කියා කොයින්ද මල් වනේ ජීවිතේ විසල් නදී තෙරේ තුරු හිසත් මලත් ඔබයි මගේ සොදුරු කවි ලියාන හිත් කොනේ තාරුකා...
දේව මන්දිරේ
දේව මන්දිරේ... වැතිරී බැතියෙන් පුදසුන අබියස ආයාචනා කරමි දැවෙන සිතේ සංකා සෝ දුක් නිවන ලෙසේ අපටම වෙන්වුණු අපගේ ලෝකය යදම් පවුරු ලා...
සිහිනයකි ඔබ නිහඩ මැදියම් රෑ
සිහිනයකි ඔබ නිහඩ මැදියම් රෑ නිදන නෙත් යුග සනසනා සිතුම් රැළි ඔබ තනිව සිටි වේලේ නිහඩ මා හද සනසනා ඉරකි ඔබ මට සඳකි ඔබ මට කිසිදු කිසි විට...
ස්නේහයේ නගරයයි
පද : හේමසිරි ගුණතුංග ස්නේහයේ නගරයයි සිත මගේ මාවතක් හෝ නොවූ රාගයේ වන්දනාවේ ගිහින් එන්න ආසයි මටත් කොයි ඉසව්වේද ඒ මෙත් පුරේ යෞවනේ නිල් නුවන්...
කවුරුවත් නෑ... කවුරුවත් නෑ
පද : හේමසිරි ගුණතුංග කවුරුවත් නෑ... කවුරුවත් නෑ එගොඩට යන්නට-එගොඩට යන්නට ඉරගල වැටිලා ඉවුර දෙපැත්තේ අඳුර ගලනවා පාරුව ඇතුළට ලන්තෑරුම...
